ვფიცავ რომ ვიტყვი სიმართლეს და არაფერს სიმართლის გარდა.
მე მიყვარს ჩემი სამშობლო, მე ვიცავ ტრადიციებს და ენა მამული სარწმუნეობა ეს ჩემი უპირველესი დევიზია. მე თავს შევაკალვ ჩემი ერის ღირსებას. მეხომ უაღრესად კარგი ვარ. მე ...... მემგონი გატყუებთ, ამ სიტყვებს რომ ვწერდი ისეთი გრძნობა გამიჩნდა, რომ გატყებდით, გაბოლობდით და თავი არარაობად ვიგრძენი. იმიტომ კიარა რომ ვიტყუებოდი, არა შეიძლება არც ვიტყუები, შეიძლება კი ვიტყუები, მე უფრომ იმოტიმ გამიჩნდა ზიზღი საკუთარი თავის მიმართ, რომ ეს სიტყვები მომივიდა თავში. და იმიტომ რომ შეიძლება ეს სიტყვები ტყუილი აღმოჩნდეს. მერე მეტყვიან ,, შენ არ იყავი გულზე მჯიღს რომ ირტყამდი და იძახოდი პატრიოტივარო“ არა არც ამ ის მეშინია, მე უბრალოდ არმინდა მაისურზე მე მიყვარს საქართველო მეწეროს, ზურგზე კი ,,წადიტ თქვენი...“ . ეს პრინციპია, რომელიც ეხლა იღებს ფორმებს, უპირისპირდება დღეს პოპულარულ იდეებს. ჯანდაბას მგონი ისევ ვიტყუები. არადა როგრო მძულს ტყუილი, მატყუარა ხალხი და ისინი რომლებასაც იმისი უნარიც არააქვთ ნორმანულად მოგატყუონ. ცხონებული ბაბუაცემი ამბობდა ,,თუ ტყუილს ამბობ ისე უნდა მოიტყუო, რომ ერთ კვირა მაინც არ გამჟღავნდესო“ სისულელეა, ტყუილს გააჩნია. ისეთი ტყუილი მითქვამს მეორე დღესვე რომ გამომტყდარვარ, თუმცა ისეთიც მითქვამს რომელსაც დღემდე ვინახავ საიდუმლოდ... და როცა მკითხავენ ისევ და ისევ, არამკითხე მოეამბეები, მეც იევ და სიევ ტყულილს ვეუბნები. ნამდვილად არვიცი რისი მონტანია ეს ტყუილი თუმცა ერთი ფაქტია, ამის ცოდან არავის არაფერს სასიკეთოს არ მოუტანს, ნუ შეიძლებაა არც ზიანის მომტანი იყოს, თუმცა ჩემი დევიზი ეგეთია, ეს უნდა იცოდეს მარტო მან, ვინც საჭიროა იცოდეს, ეგ მარტივი ფილოსოფიაა, აგებული ტყუილის იდეაზე და მისი დამალვის გამართლების მცდელობაზე. ასე რომ დიდად ნუ ჩაეძიებით, ყოველი ჩვენგანი საიდუმლოს მალავს. ზოგი აქედან ინტიმურია, ზოგიც მის წარსულს შეეხება, აწყმოსაც კი ზოგიც კიდევ მომავლას. მე მატყუარავარ, საძაგელი ამტყუარა, მოდით და ჩამქოლეთ რადან ტყუილს ვამობ. კარგი ნუ იჩქარებთ ჩემს ჩაქოლვას, რადგანაც ტყუილი ვთქვი და არმინდა ტყულიად ჩამქოლოდ. თუმცა თუ ჩაქოლვაზე მიდგა საქმე, რაღა მე მქოლავთ, დავიიჯერო ჩემზე დიდი მატყუარა არ გინახიათ. ან რა მოგატყუეთ ისეთი, რის გამოც უნდა ცამქოლოთ. მოდი ასევთქვათ დღეს ყველა იტყუება, ეს ფაქტია და ამას გაშლა და ანალიზი არ ჭირდება, რადგანაც დარწმუნებულივარ საკუთარ თავშაც ვერ აპატიებთ რომ თქვათ არ მითქვამს ტყუილიო.?! არადა გითქვამს და მერე რა, ისე ვის აინტერესეს შენი ტყუილი. ვის რაში აჯავრეს პატრიოტი ხარ თუარა, რისთვის შედიხარ ტაძარში, გულწფელიხარ თუარა როცა მასპინძელს ლოცავ და ეუბნები იმრავლეთო, მასტურბირებ თუარა ჩუმად. ან აკვირდები თუარა ქუჩაში გამვლელების საჯდომებს. წაიითხავ ამ ტექსტს და გაიფიქრებ, ეგ რა სისულეელ დაუწერიაო, მერე მოხვალ და მეტყვი, იცი შიენი ბლოგი წავიკითხე და მომეწონაო. შენგონია ეს ვინემს აინტერესება. არა გატყუებთ როგრ არ მაინტერესებს. გაიგე ეხლა შენ მართლა მაინტერესებს თუარა. ანდა რომ მანტერესედეს შეიცვლება კი რამე. შეიძლება შეიცვალოს , შეიძლება არა.
შორს წავედი ტყულისი იდეის გარჩევაში. მგონი მაინც არვარ გულწფელი, არადა როგრ მინდოა უფრო გავხსნილიყავი და მეთქვა რომ ეს ბლოგი ვიღაცისთვის თავის მოსაწონლებლად გავაკეთეთქო. მაგრამ ვისთვს ეს ჯერ ვერ დავადგინე. რაღაც უზომოდ მომინდა ამ ბლოგის გაუქმება, რადგან აქ შეიძლება ჩემს ტყუილ სამყაროს ნიღაბი ჩამოეხსნას, გააცამტვეროს ის რაც რაც ჩემგან არის შექმნილი. მგონი გავეჭედა ტყუილსა და მართალს შორის. ....
(იცი საინტერესო მარტოობაა, საკუთარ თავს რომ ატყუებ და მერე არც უტყდები რომ მოატყუე)
