понедельник, 30 августа 2010 г.

დაუმთავრებელი


არაფრის გასენება არმინდა, ის რაც მოხდა ჩაბარდა წარსუსლ. თუმცა ვიცი, რომ არა ერთხელ შემახსენებს თავს, მაგრამ მაინც არმინდა რომ მახსნედებოდეს. ვერგეტყვით რომ ძალაიმ მწარე მოსაგონებელია, თუმცა არც ღიმლისიმ მომგვრელი არა რის და არმიდნა საერთოდ მახსენდებოდეს არ მინდააა..............
როცა გამეღვიძა დილით ვიგრძენი, რომ რაღაც უაზროდ მიყავი. თვალის გახელა არმინოდად, ვიფიქრე რა მერე, რომ გავიღვიძო. არაფრი არ მახსოვდა ვინ ვიყავი, სად ვიყავი და რა უნდა მეკეთებია. რაღაც უპერსპექტივობის და უიმედობის გრძანობა მძიმედ მაწვა გულზე. ისევ ვცადე დაძინება, იქნებ რამე შეცვლილიყოსთქო, მაგრამ არა თვალოს რომ ვახელდი მხოლოდ დაალქავებულ ჭერს ვხედავდი, ადგილ ადგილ დამსკდარს და სიძველისგან გაყვითლებულს, რაღაც არა მიმზდველად მეჩვენებოდა ყველფერი. უცებ რაღაც გამახსენდა და თავე მოვივლე ხელი. თავზე საკმარისზე მეტი თმა აღმომჩნდა, არადა მგონი შევიჭერი და თანაც ძალიან დაბალზე. ფეხზე წამოვარდი და სარკეში ჩავიხედე. თავზე კატასტროფააა, დაუვარხცცხენელი თმები და დაუბანელი სახე. მხოლოდ ეხლა მივხვდი ვინ მიმზერდა სარკედან.. გავიფიქრე უფ ისევ შენ. რა მოხდებოდა ერთხელ მაინც სხვა დამხვედროდა სარკეში, საკუთარ ფიქრებზე გამეღიმა. დაიკიდე რა გავიგფიქრე, რაცვარ ესვარ. აი თმებს შევიჭირი, პირს დავიბან და ეგაა. სკაიფო ტიპი დავდგები. მერე გავივლი ქალაქში და ვიღაც-ვიგაცეები თვლასაც გამოამყოლებს და იტყვიან..........ფუ რასგავს ეგ უპატრონო. მე არ არ შევიმჩნევ, არადა რა შესამჩნევია. ისე სულ მაინტერესებდა რას ფიქრებენ ის ხალხი ქუჩაში რომ შემხვდებიან და შემომხედავენ. თუმცა არ ღირს ვიცოდე ეს. ბოლოდროს აკვიატებულ სიტყვას დავამათტებდი .. მკიდია ვინ რას ფიქრობს ჩემზე .. და ერთი მეგობრის სიტყვებს მოვიშველიებდი... მე საერთოდ არ ვფიქრობ თქვენზე.

Комментариев нет:

Отправить комментарий